Nie żyje Jan Lityński

21 lutego tragicznie zakończył swoje życie Jan Lityński, znany ze swojej działalności w Solidarności i pracy na rzecz wolnej Polski, były organizator i uczestnik studenckich wystąpień w trakcie wydarzeń marcowych.

Urodził się 18 stycznia 1946 roku w rodzinie polsko-żydowskiej, jako syn Ryszarda Lityńskiego i Reginy z domu Lorenc. Był członkiem Hufca Walterowskiego. Od 1966 do 1967 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej. Do 1968 studiował na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał absolutorium. W tym samym roku znalazł się wśród organizatorów i uczestników studenckich wystąpień w trakcie wydarzeń marcowych. Został skazany za to na karę 2,5 roku pozbawienia wolności. Po przedterminowym zwolnieniu w 1969 pracował jako robotnik, a później jako programista komputerowy. W 1976 był współzałożycielem ukazującego się poza cenzurą Biuletynu Informacyjnego „KOR”. W 1977 redagował „Robotnika”, niezależne pismo na rzecz zakładania wolnych związków zawodowych. Należał do Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”, współpracował z Biurem Interwencyjnym KSS „KOR”. W związku z tą działalnością w marcu 1977 zwolniony z pracy, w maju 1977 tymczasowo aresztowany, zwolniono go w lipcu tegoż roku na mocy amnestii.

Od 1980 pełnił funkcję doradcy „Solidarności”. W stanie wojennym został internowany od grudnia 1981 do września 1982, następnie aresztowany. W czerwcu 1983 zwolniony na przepustkę, następnie ukrywał się. Od 1984 działał w podziemiu jako członek Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „S” regionu Mazowsze. W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989–2001 sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego (w 1990 wstąpił do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna), I i II kadencji z listy Unii Demokratycznej oraz III kadencji z listy Unii Wolności. W 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. W 2005 przystąpił do Partii Demokratycznej – demokraci.pl.

Bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy PD w wyborach parlamentarnych w 2005 w okręgu warszawskim oraz z listy koalicji Lewica i Demokraci w przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 w okręgu wałbrzyskim. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przedterminowymi wyborami prezydenckimi 2010.

12 października 2010 został doradcą prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z partiami i środowiskami politycznymi. Pełnił tę funkcję do 5 sierpnia 2015[3]. W 2012 wystąpił z PD. Autor publikacji w prasie polskiej i zagranicznej, m.in. w „Krytyce”, „Pulsie”, „Tygodniku Mazowsze”, „Res Publice” i innych pisma drugiego obiegu, „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Der Spiegel”, „Libération”, „New Yorker” i innych.